ಕಿಟಕಿಯ ಗಾಜಿನ ಮೇಲೆ
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಹಿಮದ ಒಂಟಿತನ
ತುದಿ ಬೆರಳಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಬರೆದಿತ್ತು .
ನಿಧಾನ..ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲಗೆ .
ನನ್ನ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಉಸಿರಿಗೆ
ಕರಗಿ.. ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಜಾರುವ ನಿನ್ನಹೆಸರಿಗೆ ಸುಡು ಸುಡುವ
ನನ್ನುಸಿರ ಕಾವು
ಚಿತ್ತಾರ ಬಿಡಿಸಿತ್ತು
ನಿಧಾನ ಕರಗತೊಡಗಿದ ನಿನ್ನ ಹೆಸರು
ಆಕಾರ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು
ಹನಿ ಹನಿಯಾಗಿ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು
ಹನಿ ಹನಿಯಾಗಿ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು
winter..http://shoonya-shoonyata.blogspot.in
1 comment:
ಸುಪ್ತ!
ಕವನ ತುಂಬ ಹಿಡಿಸಿತು.
ಭಾವನಾತ್ಮಕ, ಭಾವಪೂರ್ಣ ಎಂದರೆ ಸಾಲದಾದೀತು...
ಭಾವುಕತೆಯ ಉತ್ತುಂಗತೆಯೇನು?
Post a Comment